Zo beleef je nog eens wat!

Vandaag heb ik een hele leuke dag gehad. De dag begon wat naar na bericht van m’n klasgenoot dat het niet goed ging met haar oma. Die middag en avond zou ik met Marjolein, een andere klasgenoot, gaan winkelen en uit eten gaan in Raalte. Nadat we al een tijdje met onze tas hadden lopen zeulen hadden we eigenlijk wel trek in een glaasje rosé. Het was zo gezellig in dat restaurant dat we daar maar gelijk wat zijn eten.

Toen we net hadden besteld zag ik opeens een man op straat liggen. We vonden het wat vreemd en ik ging naar buiten om te kijken of het wel goed met hem ging. Met mijn EHBO cursus op de basisschool heb ik geleerd om tegen hem te blijven praten, vragen of hij pijn had, hoe hij zich voelde en wat er aan de hand was. Hij zei dat hij flitsen in z’n hoofd had, hij steeds wegviel, dat hij geen pijn had dat hij wat duizelig was. We besloten een ambulance te bellen. Toevallig was er nog een arts die er bij kwam staan. Ik vroeg aan meneer de dokter wat er nou precies aan de hand was. Hij wilde er verder niet veel over vertellen en ik maakte een gebaar of er drank in het spel was. De man had zelf aan ons al aangegeven dat hij wel wat drank op had, en meneer de dokter knikte wat vreemd en nonchalant. Nadat de ambulance was geweest, die hem daar had achtergelaten, kwam hij nog even naar binnen om ons te bedanken. Nou vraag je je natuurlijk af: wat had hij dan, was het nou drank of niet? Marjolein en ik denken stilletjes dat hij bad is gegaan op een drugs, aangezien hij met grote ogen later weer weg liep. Daarbij had hij geen pijn terwijl hij wel zei dat hij was gevallen (op de stoeprand om precies te zijn) Mijn eerste gedachte was; daar moeten zijn verdovende middelen bij komen kijken. En de reactie van meneer de dokter was wat vreemd op mijn vraag of er drank in het spel was.

Na alles wat er gebeurd was ging er natuurlijk nog wel een rosétje in. We hebben nog even na zitten praten en nog wat na zitten shaken en zijn daarna nog weer even verder gaan winkelen, het was koopavond, om vervolgens onze trein te halen.

Het was mee een dag! Ik heb wel gemerkt dat er marjolein en ik wel een beetje dezelfde types zijn, en ik kan echt goed met haar overweg. Blij dat ik zo iemand gevonden heb in m’n klas. Ook deze avond hebben we veel gedeeld. Zowat alle emoties zijn vandaag aan bod gekomen!

Liefs,
Carolien

Back to school again!

Wat heb je deze week gedaan?
Ik moest deze week weer beginnen op school. M’n introductie dagen leken naar mijn idee meer op ontgroeningdagen. De eerste dag was opzich wel tof. Ik leerde een leuke jongen kennen op school en m’n klas was erger dan ik ooit had kunnen verwachten. Ik hoop dat het de komende weken nog wat goed komt met m’n klas, want ik voel me er nu nog heel onwennig en prettig bij.

En hoe was school over het algemeen?
De school opzich voelt heel erg goed. Het is natuurlijk maar een kleine school, en daar voel ik me erg prettig bij. Daarnaast zijn de mensen die erop zitten over het algemeen wel oké. Wat leuk was, was dat Inge, die ik ken vanuit de kerk, in de andere klas zit, dus die zie ik in de pauzes ook vaak, en daarnaast heb ik nu ook weer contact met Marije, die 2 jaar terug bij ons slaagde voor der examens, toen ik dus in de 3^de zat. Daar kon ik altijd heel goed mee overweg, en nu zit ze ook bij mij op school (ook in de eerste klas).

Wat was het introductie programma?
Sja, hier hebben ze vast erg goed overna gedacht. Woensdag begonnen we natuurlijk met een rondje maken door de klas, de namen leren kennen, doormiddel van een spel, en natuurlijk de speurtocht door de school. Ik had verwacht dat we een rondleiding kregen, maar helaas werd het vooralsnog een speurtocht. Je raadt natuurlijk; ik schaamde me heel erg diep. Daarbij hebben we gelijk op de eerste intro dag een lunch moeten voorbereiden, klassikaal, voor de volgende introductie dag.

De 2^de introductie dag was iets minder leuk dan verwacht. Ik voelde me een echte debiel toen ik na de estafette, limericks, fopbal, vies en lekker, andere basspellen en het maken van de kleurplaat ook nog een stoelendans moest doen, wat werd vervolgt door een waterspel. En God, wat schaamde ik me!

Heb je je rooster al gekregen?
Helaas heb ik m’n rooster al ja. Ik kan je dan ook wel vertellen dat ik nog nooit van m’n leven zo’n slecht rooster gezien heb. Op m’n rooster staat écht dat ik élke dag tot 5 over half 5 naar school moet. Daarnaast moet ik ook 2 keer het eerste beginnen (Nou zou je zeggen, och, het eerste is pas om 08:45, maar helaas, zo simpel ligt het niet want m’n trein komt aan om 08:40. met die trein zou ik dus te laat komen in de les (10 minuten lopen naar school) en dus moet ik een half uur eerder naar school). Nee, mijn rooster is niet perfect!

Waren het dan écht geen leuke dagen?
Ja, nu ik erop terug kijk waren het, ondanks de beschamende momenten, toch wel leuke dagen. Jammer dat ik nog niet zoveel contact heb met m’n klasnoten, de minst leuke coach heb (uiteraard) en een fucked up rooster in handen heb gekregen.

Ik ga er wel een leuk jaar van maken!

Liefs,
Carolien

Normandië, 15 augustus 2007

Oei, ik begin nu toch weer zin te krijgen in thuis hoor! Ik mis alles en iedereen nu toch wel een beetje en m’n vakantie is al bijna vorbij. Over 2 weken heb ik m’n introductie dagen er alweer opzitten. Volgende week moet ik er nog maar even een leuke week van maken!

Vandaag hebben we 2 abdijen gekeken. Na 3 kwartier een ratelende vrouw aan moeten hoeren die geen woord engels sprak en jij alleen het woord “avec” hebt kunnen verstaan, ben je dat opzich ook wel een beetje zat. Naar het schijnt mocht je er ook geen foto’s maken, maar wij Nederlanders luisteren daar natuurlijk niet naar.

Morgen gaan we lekker winkelen en uit eten in Rouen en even flink wat drank in slaan voor thuis! Cidre is trouwens echt niet te drinken, maar de rosé en witte wijn hier zijn ontzettend lekker!

Liefs,
Carolien

Normandië, 14 augustus 2007

Ik heb vandaag geloof ik even een off-day. Ik zit niet zo heel lekker in m’n vel, verveel me wat en ben niet helemaal te genieten geloof ik. Terwijl ze beneden lezen, puzzels maken, en zoutjes eten zit ik hier boven wat te schrijven en lig ik wat op bed met een enorme spierpijn overal (ik verlang nog steeds naar die massage).

Vandaag zijn we in Fécamp geweest. Hier hebben we veel gelopen en weer heel wat beleefd. M’n vader is namelijk onderuit gegaan bij de afdaling van het matrozenpad. Hierna heeft hij z’n wonden schoon laten maken bij een apotheek en daar hebben ze er een verbandje op gedaan. Hij had een beetje een pechdag, want hiervoor zat hij ook al met z’n vinger tussen de deur! Ja ja, where the bad luck familie!

Ik mis iedereen eigenlijk best wel erg, maar vrijdag avond ben ik er weer helemaal!

Liefs,
Carolien

P’s: Menno, stuur nog eens een smsje! =p

Normandië, 13 augustus 2007

Weer een heerlijke dag gehad vandaag. Na een nacht te hebben gehad van 1 uur tot half 10 zijn we eerst naar Fécampt gegaan om 3 verschillende supermarkten uit te proberen. Daarna zijn we naar Rouen gegaan (een grote en gezellige stad, ongeveer een uur van ons vandaan). Daar hebben we twee kerken bezocht en hebben we wat gewinkeld. M’n moeder heeft daar echt een hele gave tas gekocht en ik kwam naar huis met een leuke portemonnee.

Toen we terug kwamen van Rouen zijn we weer uit eten geweest. Dit eindigde met lachen gieren en brullen. We zaten in een restaurant vlak bij ons huisje en we hadden gelezen dat het een goed restaurant was, maar dit viel alles behalve mee. Er zijn een knappe sik naast ons, wat m’n vader uiteraard wel door had, maar m’n moeder pas na 2 dagen begreep, er liep een kat door de eetzaal, we hadden een serveerster met erg dikke kuiten (wat wel grappig was, omdat m’n vader een gegeven moment riep: “als zij met die dikke kuiten nou eens kwam kon ik haar de rekening vragen”) en m’n moeder, die ik er verder buiten houd, zei als reactie op iets waar we het over hadden “Weet je nog? Toen de geuzen den Brille binnen vielen?” (wat natuurlijk voor mijn tijd was). Ook dit zorgde voor de nodige hilariteit en om deze avond hebben we zeker nog lang kunnen lachen!

Eva is echt een enorme kreeft geworden op haar schouders en mijn lichaam vraagt om een nodige massage.

Laura: We moeten snel maar weer een keer gaan winkelen!
Rob: Ik hoop dat je m’n kaartje hebt gekregen!
Menno: Wow, ik hoor iets van de buitenwereld. Echt heel erg bedankt dat je me met je smsjes op de hoogte houd van wat er allemaal in de bozen buitenwereld gebeurd!

Liefs,
Carolien

Normandië, 12 augustus 2007

Ik heb gisteren helemaal geen tijd meer gehad om een stukje te schrijven! Gister ochtend zijn we vertrokken naar Lafayette. Dit is echt een mega winkel centrum waar dus óók alle dure merken staan. Alles heeft z’n eigen hoekje of plekje. Je valt echt flauw bij de prijs die je betaald voor een tasje of voor kleding. Toen we op de onderste verdieping rond liepen werden we aan alle kanten onder gespoten met parfum en we hebben echt onze ogen uitgekeken. Als arme student moet je er niet heen gaan met de intentie om iets te gaan kopen, maar enkel met het idee om rond te kijken.

Na Lafayette zijn we door gereden naar Normandië. Hier was nog wat gedoe met de sleutel maar alles is goed gekomen en het huisje is echt prachtig. Ook de omgeving is zeker de moeite waard (we zitten echt heel dicht bij de zee). Diezelfde avond zijn we nog naar het strand gelopen om de zonsondergang te bekijken. Heerlijk om te zien is dat. Het weer was er erg goed voor en ook de foto’s zijn er wel mooi uitgekomen. Ook was er een opkomende vloed dus in combinatie met het wilde water was het zeker weten de moeite waard. Er spelen zoveel gedachtes door je heen en plots voel je je een heel ander mens.

Na nog een lekker rosétje (het zal niet waar zijn), zijn we ons bed gaan opzoeken om rustig in slaap te vallen met de gedachten aan personen die je mist, een ondergaande zon en zeer pijnlijke voeten (van 2 intensieve dagen Parijs, een wandeling over een kiezelstrand aan zee, vervolgd door een flinke klim weer terug naar boven naar het huisje).

Vandaag hebben we lekker kunnen uislapen en zijn we deze middag het strand en de krijtrotsen van Etratat gaan opzoeken. Dit was echt een geweldig gezicht met een overweldigend uitzicht over de zee.

Vanavond zoek ik hier de ondergaande zon en het opkomde water weer eens op om vervolgens na een lekker rosétje weer in slaap te kunnen vallen.

De pluspunten hier zijn dat er mooie foto’s worden geschoten, de rust en de zee echt heerlijk is, de zeelucht ook heel fijn is. De minpunten zijn dat ik m’n benen echt onder de (9) muggenbulten zitten, dat ik mensen mis en dat er geen knappen mannen hier rondlopen.

Liefs,
Carolien

Parijs, 10 augustus 2007

Vandaag was echt een hele intensieve dag. Het hoogte punt vandaag was zeker wel de Sacre Coeur, maar ook de Arc de Triomph en Centre Pompidou (met de bekende fontijnen, wat wel leuk was omdat ik ze herkende van m’n laatste jaar kunstbeschouwing/kunstgeschiedenis, toen kwam het voor in een (oefen?)examen) waren erg mooi.

Wat ook echt heel erg gaaf was, dat was de “Avenue des Champs Elysées”. Hier waren ook echt alle duren merken als Gucci, DC, Chanel ect.

We hebben nog 3 tassen gekocht van Parijs en morgen gaan we lekker winkelen in Lafayette. Daar hebben we ook echt heel veel zin in. Straks gaan we nog even uit eten, even kijken wat dat gaat worden.

De pluspunten zijn vandaag weer dat er zeker weer lekkere rosé op me stond te wachten toen we weer terug kwamen en dat je echt sjans hebt met 9 van de 10 Franse mannen (wat best wel hilarisch is soms). Jammer alleen dat ik echt heeeele zekere voeten heb! Oef!

Liefs,
Carolien

Parijs, 9 augustus 2007

De dag begon al vroeg. We al om 6 uur naar Oud-Beijerland om Eva op te halen. Daarna zijn we dan eindelijk, na nog eens 4 uur in de auto zitten, aangekomen in Parijs. De reis verliep erg goed en zonder verdwalen stonden we zo voor het hotel. In de auto heb ik met Eva natuurlijk veel gelachen en gekletst. Nadat er een gast in een busje lachend voorbij kwam rijden, en wij natuurlijk even gingen zwaaien, drong het pas echt tot ons door: “we zijn in Parijs”.

Nadat we onze kamer hadden bekeken en alle spullen hadden gedumpt zijn ze gelijk naar de eiffeltoren gelopen (die op steenworp afstand stond). Hierna hebben we ook gelijk de Notre-dame bekeken en zijn we lekker uit eten geweest.

Ook morgen zal het weer een lange dag worden, maar Parijs is echt super mooi! De pluspunten zijn zeker wel dat ze hier lekkere rosé hebben en dat de Franse mensen veel vriendelijker zijn dan dat ik had verwacht. Jammer alleen dat ik er dus echt geen HOL van versta! Gelukkig hebben m’n ouders vroeger bij de lessen Frans wél opgelet!

Liefs,
Carolien

Skateboarden?

Vandaag weer geweldig veel lol gehad op de skate baan in wierden. Zo af en toe knipte ik wat met m'n camera of nam wat leuke stukjes op en zie hier het resultaat:

de Efteling

Gister heb ik een dagje Efteling gehad met Eva en met m’n vader. Dat was me zeker wel een dagje wel. Ik voelde gister m’n benen echt veel te goed en m’n voeten vielen er volgens mij bijna af. Om half 8 gingen we hier weg en reden we richting Den Bosch. Daar aangekomen hebben we even op Eva staan wachten op station (die natuurlijk vertraging had) en zijn we even later met Eva vertrokken naar Kaatsheuvel. Het park was nog maar net open dus aller eerst gingen we op de Vliegende Hollander af. Hier hebben we ongeveer 20 minuten voor staan wachten en het is echt een super super toffe achtbaan!

Nadat we Eva en de punt van het schommelschip hebben gekregen zijn we weer verder gegaan. We hebben ongeveer tot half 7 in het park rond gewandeld en de langste wachttijd was dus de eerste keer bij de Vliegende Hollander (dus 20 minuten). We hebben veel attracties wel 2 keer gehad, terwijl je er normaal niet eens één keer in komt vanwege té lange wachttijden. We zijn 2 keer in de Vogelrok, Pirana, Python, Vliegende Hollander en 2 keer in de Halve Maen geweest! Ook de Vila Volta, Droomvlucht en het Fata Morgana waren dit jaar natuurlijk ook weer geweldig.

Ik vind het zo fantastisch hoe de Efteling je de sfeer van de attractie laat ontwikkelen. Ze gebruiken van allerlei parfums ed. Ook de mist die ze in de Efteling gebruiken is echt heel erg dicht. Je ziet nauwelijks de lampen goed. Prachtig hoe ze daar mee om gaan!

Toen we weer weg gingen hebben we Eva natuurlijk weer netjes op het station afgezet en kwamen wij 's avonds om 10 over half 9 moe en voldaan weer thuis. Het was een geweldige dag en zeker voor herhaling vatbaar. Nu ik Eva weer heb gezien heb ik alweer steeds meer zin gekregen in de vakantie. Parijs en Normandië gaat echt helemaal top worden, daar zorgen wij wel voor!

Liefs,
Carolien

Nieuwe camera!

Eindelijk is het dan zover! Ik heb m’n camera dan eindelijk binnen. Nadat ik even heb moeten wachten is hij dan uiteindelijk afgelopen vrijdag binnen gekomen. Voor €410 euro ben ik voor een camera incl. zonnekap, tasje en kaartje van 2 gig goedkoop uit. Ik heb er al een klein beetje mee zitten prutsen en hij is echt ontzettend fijn. Ik heb er ook al wat foto’s mee gemaakt uiteraard. De foto's zijn allemaal terug te vinden op: http://picasaweb.google.nl/Carolien91

Liefs,
Carolien

Vooruitzicht

Ik heb dingen nodig om naar uit te kunnen kijken. Dingen waar van ik kan zeggen “ja, daar heb ik nou écht zin in”. Er zijn wel eens wat tegenslagen in je leven en daarom is het fijn uit te kunnen kijken naar de dingen die wél positief zijn aan het leven. Op vakantie gaan met je beste vriendin (dit jaar Parijs en Normandië). Spontaan een dagje naar de Efteling gaan met haar, een nieuwe camera kopen, je kamer verbouwen en stiekem wachten op het resultaat. Die dingen zijn voor mij zeker weten essentieel.

Deze week word ik, als het goed is, gebeld dat de Panasonic Lumix DMC FZ8 in het zwart binnen is. Hierna wil ik er graag nog een Super Macro lens en een Groothoek lens bijkopen. Ik heb echt zin om te gaan fotograferen, maar ik moet nog heel even geduld hebben.

Soms is het gewoon leuk om even een impulsieve actie te doen. Zo zie ik Eva een half jaar helemaal niet, en zo gaan we opeens vlak achter elkaar naar de Efteling, Parijs en Normandië. Ik heb er echt ontzettend veel zin in. We hadden helemaal niet het idee om naar de Efteling te gaan, maar we kwamen er bij ons thuis aan tafel zo ineens op. Toen ik haar opbelde om te vragen of ze maandag nog plannen had reageerde ze al wat twijfelachtig op de manier van: “Carolien, wat gaan we doen?”. Een maand hierna gaan we dus samen naar Parijs en Normandië. 9 augustus vertrekken we en 9 dagen later komen we weer aan. Dan duurt het niet meer lang voor ik weer naar school moet

Eind augustus zijn mijn introductie dagen. Ik heb er al wel ontzettend veel zin in. Een compleet nieuwe school met nieuwe mensen, je kent er zelf maar een paar (wat ook heerlijk is). Je kan verder alles achter je laten en compleet opnieuw beginnen. Wanneer ik net 4 dagen les heb gehad heb ik alweer een bruiloft en hierbij zit ook gelijk mijn eerste grote opdracht om foto’s te maken. Ja, je leest het goed! Ik ga mag gaan fotograferen op een bruiloft! Ook daar heb ik natuurlijk heel erg veel zin in!

Over een maandje is denk ik mijn kamer ook helemaal klaar en het resultaat zal ik even opnemen op mijn nieuwe camera en dat zal ik hier zeker even op zetten!

Gister ging ik samen met Laura naar Almelo. Natuurlijk moesten we weer lekker wat bij kletsen, want we hadden elkaar alweer 1,5 week niet meer gesproken! Het was echt heel erg gezellig, we hebben veel gelachen, gekletst, serieus gepraat, geroddeld (hoort er af en toe ook een keer bij) en natuurlijk een lekker ijsje gegeten bij Talamini en later in de middag nog even wat gedronken op een terrasje. Onze conclusie was: dit gaan we zeker weten vaker doen. Nou is het dus zo dat haar ouders en zusjes binnenkort 2 weken het huis even uit zijn, dus dat ze het rijk voor zich alleen heeft, dat laat ik natuurlijk niet onopgemerkt en ik zal m’n gezicht dan ook zeker even laten verschijnen.

Liefs,
Carolien

Niemand weet niemand weet...

Mensen denken je te kennen op basis van slechts iets kleins, maar wanneer ken je iemand nou echt? Wat is nou eigenlijk jouw en mijn definitie van het woord "kennen". Van Dale schreef het volgende:

ken·nen (ov.ww.)

1 bekend, vertrouwd zijn met

2 door studie of oefening geleerd hebben

3 herkennen

Dan kijk ik nu voornamelijk even naar het eerste. "Bekend, vertrouwd zijn met", kan betrekking hebben tot hoe mensen mensen met elkaar om gaan. Ik ben vertrouwd met een bepaald persoon, maar ken ik dat persoon dan ook echt? Mijn definitie op het woord "kennen" ligt anders dan die van de Van Dale. Ik ken niemand door en door en niemand kent mij door en door. Mensen denken je te kennen en je denkt mensen te kennen, maar in veel gevallen zie je toch dat je iemand toch niet helemaal kent omdat hij/zij een actie doet waar jij niet op had gerekend. Iets wat je niet van diegene had verwacht.

Toch durf ik met trots te zeggen dat ik Eva, mijn beste vriendin, toch wel ontzettend goed ken. Ik durf danwel niet te zeggen dat ik haar door en door ken, omdat ik haar gedachtengangen ed niet weet. Wanneer je zegt dat je iemand kent, gooi je met grote woorden.

Niemand weet, niemand weet dat ik Repelsteeltje heet!

Liefs,
Carolien

Vriendschap?

Eigenlijk is de mens een soort van een reflector. Als ik niet aardig doe tegen een vriend, doet die vriend ook niet aardig tegen mij (en natuurlijk andersom). Sommige mensen moet je ook eens een spiegel voorhouden. Soms word er wel eens iets over je geroddeld, maar dat gaat dan vaak om de eigenschappen die ze zelf ook hebben. Er worden dingen over mij gezegd waarbij ik zoiets heb van, kijk eens in de spiegel. Ga eerst eens kijken naar jezelf en geef dan pas kritiek over anderen. Natuurlijk mag je wel eens iets te klagen hebben over de ander, dat heb ik dat en dat heb jij denk ik ook wel, maar waar liggen onze grenzen? Tot hoe ver kun je gaan, tot hoe ver wil je gaan en tot hoe ver mag je gaan. Wat geeft jou het recht om te oordelen over mijn leven. Wat geeft een ander het recht om slecht te praten over mij. Wat geeft de ander het recht om…

Wie zijn wij om te beslissen en te oordelen over het leven van een ander en wie zijn wij om slecht te praten over een ander terwijl je zelf ook niet alle goede eigenschappen bezig. Één van de rechten van de mens is de vrijheid van meningsuiting. Het is toegestaan je mening te uiten, maar er bestaat ook nog zoiets als ‘respect’. Ook die 2 woorden gaan met elkaar samen. Je kan je mening uiten zonder dat je elkaar daarmee beledigt en ook terwijl je respect voor elkaar hebt. Je kan best over iemand zeggen dat je hem/haar niet mag, zolang je het maar niet achter iemands rug om doet en zolang je ook maar niet wil dat anderen in jou gaan geloven zodat ze ook slecht gaan denken over dat persoon.

Jaloezie is een hele slechte eigenschap. Iedereen bezit het, en mensen kunnen nog zo hard roepen dat ze nooit jaloers zijn, iedereen is wel eens jaloers, maar dit kan ook te ver gaan. Je moet mensen wel iets kunnen en durven te gunnen. Als mijn vrienden een relatie zou hebben met een jongen die ik toevallig ook leuk vind, dan hoop die dat ze samen gelukkig worden en dan ga ik er niet meer achteraan lopen. Maar soms heb je van die mensen, en die kunnen het niet laten om er een kut-opmerking van te maken en er toch bij te gaan slijmen. Via dit onderwerp kwam je bij de volgende vraag: ‘Wat is de definitie van het woord vriendschap’. Ik vraag me af of hier wel een definitie van is. De van Dale schreef het volgende:

vriend·schap (de ~ (v.), ~pen)

1 betrekking van personen tot elkaar als vrienden

Erg veel meer dan dit heb ik er ook niet uit kunnen halen. Betrekking van persoon tot elkaar als vrienden. Maarja, wat zijn dan vrienden? En ja, je raad het al, van het woord vrienden is geen definitie te vinden in de van Dale.
Ik kan er zelf wel een draai aan geven, maar dat is dan puur mijn persoonlijke definitie van het woord vriend/vriendschap.
Een vriend is:
iemand die je hetzelfde gunt als wat je jezelf zou gunnen;
iemand waar je gezellig mee kunt praten;
iemand waar je mee kunt lachen en mee kunt huilen;
iemand die je niet laat stikken als je het moeilijk hebt;
iemand die niet slecht over je praat;
iemand die voor je op durft te komen;
iemand die laat zien dat hij/zij van je houd;
iemand die er voor je is, ook in moeilijke tijden;
iemand die je kunt vertrouwen
En zo is er vast nog heel veel meer wat niet hierboven staat genoemd.
Goed, iedereen heeft natuurlijk z’n eigen definitie van het woord vriend/vriendschap, maar ik heb ook zo de mijne.

Wat ik er verder nog over wil zeggen weet ik eigenlijk niet meer. Misschien dat er later nog een toevoeging komt, misschien ook niet.

xxx Carolien

Kameleon

Ik was nooit iemand die zich veel aantrok van wat anderen over me zeiden. Stiekem deed het me natuurlijk wel iets, diep van binnen, maar van buiten liet ik dit nooit merken. Carolien was gewoon Carolien en niemand die daar iets aan kon veranderen. Mensen moeten je maar accepteren zoals je bent, dacht ik toen. Na een tijdje ga je meer om je heen kijken. Nu ben ik iemand die zich dingen snel heel persoonlijk aantrekt. Een opmerking die als een grapje is gedoeld, daar kan ik al snel mee gaan zitten. Ik ben dan ook veel flexibeler geworden. Soms moet je kleine aanpassingen doen voor je omgeving. Het is niet goed als je je te veel aanpast, maar ik zorg wel dat ik me als een kameleon kan opstellen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik mijn mening verander, maar in plaats van overal tegenin te gaan accepteer ik ook wat anderen van dingen vinden, terwijl ik er eerst misschien wel keihard tegenin was gegaan en een betoog stond te houden. Ik wilde anderen altijd overtuigen van het tegengestelde. Als ik me niet had kunnen aanpassen aan mijn omgeving was ik nu nog niet in zo’n goed contact gekomen met m’n klasgenoten als dat ik nu ben gekomen. Sinds een aantal weken kom ik steeds meer in contact met een paar klasgenoten omdat ik er ook de moeite voor doe. Het is goed om je thuis te voelen in je omgeving waar je het vaakst in doorbrengt en ik vind het jammer dat ik dit niet eerder ontdekt heb. Ik voel me nu pas prettig in m’n klas, ik voel nu pas een fijne sfeer hangen tussen mij en m’n klasgenoten. Natuurlijk zijn we niet elkaars beste vrienden en dat zullen we ook nooit worden omdat we ontzettend veel van elkaar verschillen (teveel voor een langdurige vriendschap) maar ik het wel het contact wat nodig is voor een goede sfeer.

Het is goed om jezelf af te vragen waar je naar toe wilt. Wat je doel is, en wat je wilt bereiken. Om je weg te vinden in het leven kun je niet altijd schijt hebben aan alles en iedereen. In zo’n geval ben je dan misschien niet helemaal waar jij je goed bij voelt, maar het is belangrijk dat je niet alleen aan jezelf denkt, maar ook aan anderen. Ik denk dat het juist goed is om je af en toe als een kameleon op te stellen en flexibel in het leven te staan. Dat neemt natuurlijk niet weg dat er geen eigen wil in mag zitten. In alles wat ik doe zit een scheut “Carolien” en bij alles wat ik doe probeer ik na te denken.
Ik denk dat mijn standpunt bij sommigen heel verkeerd wordt opgevat. Om even een klein voorbeeld te nemen: ik werk nu dus bij kleine maatjes. Ik zou in het dagelijks leven nooit een witte linnen broek aan doen als die ik aan heb tijden het werk. Zo zijn er gewoon dingen die je soms moet aanpassen, zoals bijvoorbeeld je kleding stijl, om een doel te kunnen bereiken. Mijn doel was om werk te zoeken wat ik ook echt leuk vind en wat misschien ook nog een goede voorbereiding zou zijn voor m’n vervolgopleiding, en dat doel heb ik nu bereikt. Ik heb werk gevonden wat ik echt leuk vind om te doen en het is ook die goede voorbereiding. Soms moet je dus je route een klein beetje veranderen in het leven en dat hoeft geen definitieve verandering te zijn als je zo af en toe maar eens door een andere bril kunt kijken.

Liefs,
Carolien